Overblijfsel uit het verleden?

Afgelopen zaterdag, de 20^e november, stond ik tussen de mensen die keken naar de onthulling van het beeld van Pierre Massy (legendarisch voetballer uit het verleden) door Bert van Marwijk.

Het beeld werd in overleg met de familie geplaatst tegenover het huis waar hij vroeger woonde.

Jarenlang sierde het beeld het sportpark van RFC. Een bloeiende en groeiende voetbalvereniging. Een vereniging die helaas moest wijken voor de ambities van bestuurders.

Voetbalveld, voetballers en beeld werden verplaats naar een plek waar de vereniging door de verkeerssituatie niet meer levensvatbaar was. Een toen nog heel drukke verkeersader oversteken was voor de jeugd te gevaarlijk. (Ooit was er ook nog sprake van de aanleg van een brug over deze weg?).

Na de teloorgang is deze club (waarbij een belofte gedaan werd aan een andere club)gelukkig toch weer als een Feniks uit zijn as herrezen. Nu spelend op de velden van Herkenbosch, kunnen de bewoners van onze stad Pierre Massy toch weer in eigen stad bewonderen.

Stadsbestuur slaap zacht

In veel gemeentes worden op dit moment “kerntakendiscussies” gehouden. Gesprekken over wat moeten we, wat willen we en wat kunnen we als stadsbestuur nog doen in deze tijd. Een tijd waarin er vanuit het Rijk steeds minder geld naar de gemeentes toekomt. Een tijd van bezuinigen dus.

Een tijd van zoeken naar waar halen we geld vandaan, of anders vertaalt: Wie betaalt de ambities van het college en de coalitie. Tuurlijk de oppositie mag ook meepraten, of we naar hen luisteren? Dat is een andere zaak!

Natuurlijk de oppositie weet ook wel dat er bezuinigd moet worden, dat weet iedereen in ons land.  Maar wie laten we de fouten van het verleden betalen? Waar halen we geld vandaan. Op bezuinigingen bij het ambtenarencorps? Wanneer het door natuurlijke afvloeiing is, of door thuiswerken? Mooi! Gaan we de belastingen voor de gewone mensen fors verhogen. Minder mooi. Gaan we meer asfalt aanleggen. Meer uitgeven voor het verfraaien van de binnenstad om zo de ambities van enkele bestuurders hoog te houden? Minder mooi!

Ja we zetten in op groei, we gaan meer bouwen, meer winkels, meer kantoorpanden. Prima ambitie, maar wat doen we met de leegstand? Verpaupering? Wat doen we met KRIMP, Vergrijzing en Ontgroening? Dat wuiven we ver weg. Dat bestaat niet in onze stad! Behalve bij enkelen. Het verdere stadbestuur? Slaap Zacht! Het ontwaken met een kater? …. Komt later! 

Oftewel met de woorden van Madame de Pompadour:Après nous le déluge. (na ons de zondvloed)