Peet's mening: L’amour!

De trouwe lezers van mijn blog zullen zich wel afvragen wat is er toch aan de hand. Al 7 weken niets, geen plaatje, geen praatje, geen muziekje. Is er dan niets te vertellen?

Oh jawel veel heel veel is er gebeurd sinds mijn laatste blogbericht! De laatste raadsvergadering voor het zomerreces, liep toch wel een beetje anders dan gepland. Er werden her en der wat

uitgedeeld en het werd wat later, maar och…. echt waren de poppen pas aan het dansen toen er in de krant te lezen viel dat de Belastingdienst uit Roermond zou vertrekken.

Dat zou niet gebeurd zijn als…….roept de ene partij, terwijl anderen er alles aan doen om landelijke hulptroepen in te schakelen, te praten met mensen om te kijken wat er nog te redden valt. Bij instanties die zouden kunnen helpen krijg je te horen dat ze hun vingers niet willen branden aan Roermond. Roermond moet nu op eigen benen staan!

Hopelijk keert het tij snel. Op alle fronten werk ik met het huidige college en de waarnemend burgemeester achter de schermen flink aan een ommekeer. Zonder te schreeuwen, zonder vragen te stellen. Gewoon proberen door je connecties in te schakelen het tij te keren.

Maar goed, het leven gaat verder… het is en blijft vakantietijd en dan probeer je niet alleen je huis en tuin te fatsoeneren, die zwaar te lijden hebben gehad, maar toch ook een uitstapje te maken. Of uitstapje…. Het was ook een werkbezoek

Het door Roermond geannexeerde dorp Swalmen heeft al bijna 10 jaar een jumelage, een stedenband met Marktredwitz, een dorp ver Duitsland in vlakbij de grens met Tsjechië. Zo’n 600 km rijden.

Op de heenreis mocht ik mee met mede “Stadrätin” Marij Pilz en haar man.

Het dorp heeft niet alleen een jumelage met Swalmen, maar ook al meer dan 15 jaar met Castelfranco Emilia in Italie en Vils in Oostenrijk. Nog langer hebben La Mure (dat verbasterd werd door de aanwezigen tot L'amour) en Marktredwitz een scholenverbond Al 50 jaar ! En gedurende 30 jaar een Stedenband.

Elke jaar komt men in Marktredwitz bijeen en begint het samenzijn met wat toespraken, wat muziek en het gezamenlijk zingen van Alle menschen werden Brüder.

En het schrijven

in het boek van Marktredwitz en de overhandiging van presentjes

Zaterdag werd het werken geblazen.

Alle partners kwamen bijeen in de raadszaal van het gemeentehuis. Firma’s presenteerden zich aan ons. Gelukkig werd het Frans en Italiaans simultaan vertaald! Afspraken om dit verder uit te werken werden natuurlijk gemaakt!

S’middags werd het Altstadfest geopend door de aanwezige (loco) burgemeesters. Ook onze loco Wim Kemp mocht zijn woordje doen. Waarbij hij het orkest beloofde te zingen, wanneer ze een Nederlands liedje zouden spelen………Helaas ik denk dat ze zijn zangkwaliteiten niet echt vertrouwden! Tip misschien volgende keer eerst een CD opsturen?

Zondagmorgen namen we afscheid van de burgemeester,

maar een groot deel van onze groep ging nog onder leiding van Willy Engelmann naar Mödlareuth.

Een dorp op de grens van Beieren en Thuringen.

Een klein dorp van 50 inwoners met een grote geschiedenis.

Een dorp met een speciaal museum

Een dorp dat net als Berlijn door een muur jarenlang in 2-en gedeeld werd.

Een stuk van die muur heeft men laten staan.

In het dorp is ook een museum en een filmzaal….. bij het zien van de film, kreeg ik weer kippenvel……..

Aan alles komt een einde… ook aan dit treffen. De inwendige mens moest nog versterkt worden, want we hadden nog een trip van 600 km voor de boeg. En waar in Nederland de roker naar buiten gejaagd wordt, wordt hij hier in dit stukje Duitsland vertroeteld.