Pleingesprekken!

Tja, ik had beloofd regelmatiger te schrijven op mijn blog, het werd iets anders! Regelmatig schreef ik voor Roermond.nieuws.nl, plaatste foto's op mijn facebookpagina en vergat.... mijn eigen blog! Enkele stukjes van mijn hand? Meimaand, Mariamaand, ik schreef wat over de presentatie van het geschiedenisboek over Roermond en iets over de Dag van de Arbeid. Was bij de Dodenherdenking zoals gewoonlijk op het Betjesplein in Maasniel en liep op Bevrijdingsdag door de stad. Een kleine impressie hieronder.

 

Op zo'n mooie dag als 5 mei  kom je allerlei mensen tegen die je herkennen als zijnde “iets met de politiek te doen”. En als vanzelf komen dan allerlei gesprekken op gang. Gesprekken met mensen, jong en oud, vitaal en recht van lijf en leden, of wat minder vitaal en bewegend met een hulpmiddel, van stok, tot rollator, tot scootmobiel.

 

Deze jongeren, van de jongeren raad spraken mij aan om iets op het bord te schrijven. |Wat? Voorstel van een van de dames: “Misschien iets over kunst, kunst niet alleen in de ECI, maar overal in de wijk? Kunst voor jongeren. Misschien wel over graffiti, net als nu al op deze muur?”

 Zij wist niets van de motie over de graffiti voor de A73. Een van de andere jongeren gelukkig wel! 

 

Verder lopend kwam ik een jongedame tegen die “half her lifetime ago” in de eerste jongerenraad gezeten had.

Misschien kunnen ze bij haar eens advies inwinnen om te leren van de fouten die toen gemaakt zijn? Hoe te handelen met politici? 

 

Verderop kwam ik langs een bord met daarop als een van de punten: Vrijheid van Bewegen.

Het zal allicht anders bedoeld zijn (gezien de andere punten) dan waarvoor ik het gebruik, maar toch...

Een van de mensen die ik tegenkwam voordat het college het muziekgebeuren opende (en hij is mondig genoeg!) deed zijn beklag over het feit dat hij niet van de muziek later op de dag en de avond kon genieten. Dat bevrijdingsdag voor hem wat minder was, omdat vrijheid van bewegen voor hem zonder zijn hulpmiddel niet goed mogelijk was.

Bij drukte staat hij, ondanks de uitspraken van “de gemeente” dat iedereen mee moet kunnen doen, dat iedereen telt, buitenspel.

Iets wat ik van anderen ook al eerder gehoord heb. Weliswaar in het kader van andere festiviteiten, maar dat de gemeentelijke uitspraken “we moeten de mensen niet meer pamperen” wel betekenden dat zij met festiviteiten noodgedwongen een “pamper” moeten dragen omdat ze met haar scootmobiel, zelfs aan de zijlijn staand, niet bij de toilet kan komen.

 

Zo, tijd om naar het andere plein te gaan, het ontsteken van de vlam en de opening door het college.

 

Een tijd later na genoten te hebben van wat muziek, 

stond ik weer bij het, inmiddels volgeschreven bord  van de jongerenraad te praten met een oudere dame die gebruik maakte van een rollator. 

Een van de wethouders stond vol overtuiging met de jongeren te praten en iets op het bord te schrijven, wat deze mevrouw de uitspraak ontlokte: “Ja, voor de jeugd heeft ze wel oog en oor. Maar voor ons? Wat doet ze voor ons? Weet ze wel wat er ook voor de ouderen op ons afkomt? Is ze er wel klaar voor? Vergeet ze ons niet?"

 

Tja en dan deze uitspraak op het bord, die multi culti winkelstraat, die bracht een artikel over de dag van de arbeid in mij naar boven. Ik liep van plein naar plein langs enkele winkels, en stapte ook nu weer naar binnen voor een gesprekje.

 

Wat kreeg ik nu te horen? In tegenstelling tot de eerste dag van deze maand, ging ook de omzet net als de temperatuur, de hoogte in!