Rechtvaardige onder de volkeren!

Op 4 mei gedenken wij, op 5 mei vieren wij! En dat al sinds het einde van de 2e Wereldoorlog. Op die dag willen wij gelukkig en vrolijk zijn en zingen.                 Mensen die de oorlog werkelijk aan den lijve ondervonden hebben zijn er niet meer veel. Mensen die hulp verleenden aan Joodse onderduikers en Joodse onderduikers zelf….. die zijn er nog minder. Toch zijn er Joodse kinderen uit Roermond die de oorlog overleefd hebben. Dankzij gewone mensen. Deze gewone mensen, leden van de familie Jetten uit de Weerd, kregen voor hun moedige daad een Joodse onderscheiding. De Yad Vashem. Deze wordt door een Rabbijn in het bijzijn van diegenen die hulp gekregen heeft en de  de helpers en zijn/haar familie overhandigd, of indien zij overleden zijn aan het oudste nog in leven zijnde kind. Herman Silbernberg vertelt zijn verhaal In de Roermondse bieb werd onlangs een expositie geopend met een film Over Lieke Hiegentlich dat bij de familie Jetten onderdook, maar ook is er een expositie van Herman Silbernberg, die zijn overlevingsverhaal in schilderijen vastgelegd heeft.                    Een mens heeft vele, al dan niet sluimerende talenten. Mijn jongste dochter en ik ook! Als tuinvrouwen en bouwvakkers! Vorig jaar zomer hebben we mijn tuin veranderd. Van een oerwoud, naar iets waar het aangenaam vertoeven is. Alleen er ontbrak nog een tuinhuisje. En dat hebben we afgelopen week even gemaakt! 3/4 planken liggen al op het dak Volleerde bouwvak Ster! Niet alleen wij hebben onvermoede talenten. Heel veel Roermondse jongeren hebben die. De "jongere" jeugd Alleen bij sommigen moet je die wat meer stimuleren. Je moet er wat meer in investeren. Het zijn kinderen met problemen. Kinderen die niet meer in zichzelf geloven omdat ze te vaak gehoord hebben. Och jij, jij kunt dat toch niet, jij bent te stom daarvoor. Wie wil jouw nu hebben. en de iets 'oudere'jongeren Deze jongeren met bijv. autisme overwonnen hun angst. Ze lieten ons zien dat zij met een beetje geduld en een ietsje meer hulp het ook konden!. Wij waren door de scholen uitgenodigd om naar hun kunnen te komen kijken in de Oranjerie. Ze voorzagen ons van een natje en een droogje. Een tafel met Bobo's! Ze zongen, dansten, filmden en fotografeerden dat het een lieve lust was. Kortom ze hebben een geweldige show in elkaar gezet. Het was werkelijk een Feest van talent & (h)erkenning!. De zelfgemaakte uitnodiging Misschien dat we deze talenten in kunnen huren bij de ECI. Dat we een expositie kunnen maken van hun foto’s. Want….. de ECI heeft geld tekort. Ik schreef er al in mijn vorig blog over, dat ik er aan twijfelde of er in de ECI de juiste mensen aan de knopjes draaiden. Nu vraag ik mij ook af of het vorige college aan (zonnekoning) grootheidswaanzin geleden heeft? Kijk cultuur is belangrijk. Of het nu Zang, film, fotografie, beeldhouwwerk, dans of literatuur is, maar……  Ja dat maar hoeveel mag cultuur kostten? Hoeveel geld kan een stad, waarvan we regelmatig te horen krijgen in de gemeenteraad, dat de bodem van de schatkist te zien is, missen hiervoor. Er moet overal op bezuinigd worden, op wijkcultuur, op groen  op welzijn, op ouderenwerk en ja dan kom je er niet onderuit dat ook op een Cultuurfabriek als de ECI iets anders moet gaan begroten, een ander programma moet gaan bieden. De tijd van: “Mag het een miljoentje meer zijn” die is helaas voorbij. Als gemeenteraadslid moet ik meebeslissen over wel of niet een half miljoentje extra. Heb ik dat er voor over, terwijl ik weet dat er armoede geleden wordt in de stad? Wat vinden jullie? Laat het mij eens weten!