Shaken, not stirred!

Is het een hype? Is het een rage? Het kreeg in ieder geval tijdelijk een bovenmatige media aandacht.!

Shaken dat werd zaterdag 23 februari door 4200 mensen gedaan op het Stationsplein! Zo kom je en zie je een paar mensen en 10 minuten later staat het plein bomvol!

Zonder een wanklank doet iedereen braaf wat “de banaan” zegt. Handen in de lucht, headbangen, springen en vooral……. Shaken!

Raadslid Cees Foto met dank aan Frans Janssens

Raadslid Petra Foto met dank aan Frans Janssens

Verkleed, niet verkleed, met een gekke muts, een rare bril op, jong, oud, 

Wethouders Marianne Smitsmans en Wim Kemp samen met burgemeester Peter Cammaert Foto met dank aan Cord Beckmann

burgemeester, 2 wethouders en een paar raadsleden…. braaf deden ze mee!

Het muziekje mwa, niet zo echt mijn smaak (daarom een andere openingstune!), maar gelachen en plezier gemaakt….. dat heb ik wel!

Maandagavond was ik ergens anders waar “braaf” geluisterd werd naar de commando’s die gegeven werden! Nog steeds luistert een hele grote groep kinderen stipt naar datgene wat hun judoleraar zegt.

Zijwaarts valbreken op links en bam…. Als een donderslag bij heldere hemel vallen een stuk of 25 (of meer?) kinderen op de grond. Rennen, kris kras door elkaar, koprol zonder handen…. En meteen vliegen er een stel kinderen door de lucht.

Lang geleden dat ik 3x in de week in de kelder aan de overkant zat om te kijken hoe gedisciplineerd de kinderen waren, hoe respectvol ze met elkaar omgingen, hoe ze leerden dat er geen verschil was tussen blank, bruin of zwart. Dat er geen verschil was in de sport tussen jongens en meisjes!  

Kai in Sho, bijna 25 jaar geleden opgericht in een wijk met grote problemen, door een man die wat voor de kinderen wilde doen. Geholpen door zijn eigen oude judo leraar…. Dhr. Royackers! Een grote vriendenclub was het… bij wedstrijden werd iedereen aangemoedigd, eigen kind of kind van een ander!

Hoe het nu bij wedstrijden gaat, dat weet ik natuurlijk niet, maar wat ik zie wanneer ik daar ben….. de vriendenclub is nog steeds de vriendenclub… weliswaar met andere mensen, maar toch…. De saamhorigheid tussen de diverse bevolkingsgroepen is er nog steeds!

En moet die club verdwijnen?

In de tijd dat mijn dochters op les waren bij Nol kwam de wethouder van sport André Bloemers, regelmatig kijken, volgens mij kwam hij met warm weer ook wel eens limonade brengen. Ik weet nog dat hij genoot van de jeugd die daar met elkaar sportte.

Hoe vaak zijn de portefeuillehouders jeugd en sport de laatste jaren bij Nol op bezoek geweest? Misschien tijd om eens te kijken wat daar gedaan wordt? Misschien eens meedoen? Samen met een paar raadsleden?

Lijkt me lachen!

Een sportclub heeft altijd aanwas nodig, er moeten kinderen bij komen. Soms worden die geboren in het ziekenhuis, omdat er een beetje hulp bij nodig is. Maar er kunnen tijdens het sporten ook blessures optreden…. zoals bij mij bij judo, een enkelbreuk. En dan moet je naar het ziekenhuis kunnen, naar de Spoedeisende hulp. Of je heupen en knieën willen wel eens verslijten en dan moet je ook naar een ziekenhuis kunnen. En wanneer je een operatie gehad hebt en nog net niet naar huis kunt, maar er geen medische noodzaak is om in het ziekenhuis te liggen, moet je naar een “zorghotel” kunnen.

In deze tijd moeten de ziekenhuizen bezuinigen, maar een ziekenhuis waar geen kinderen meer geboren kunnen worden, of waar men niet meer voor spoedeisende hulp terecht kan, is dat nog wel een ziekenhuis. En tegenwoordig moet een ziekenhuis ook “lucratieve” dingen kunnen doen om van zijn voortbestaan verzekerd te zijn. Nieuwe heupen, nieuwe knieën, zorghotel!

Een tijd geleden heb ik die vragen al eens gesteld aan het college van B&W, naar aanleiding van een fusie van 2 ziekenhuizen in het zuiden. Is dat geen oneerlijke concurrentie voor “ons ziekenhuis”. En die luxe Welness boot, gaat die met zijn zorghotel de plannen van “ons” ziekenhuis niet doorkruisen en zo het voortbestaan een beetje onmogelijk maken?

Dat ik niet alleen die vrees heb, hoorde ik afgelopen dinsdag (26 februari) van de mensen van het ziekenhuis, waar we met een grote groep geïnformeerd werden over de verbouwingsplannen. Was interessant en wordt nog vervolgd!

Social media (dit blog is er een van) zijn een bron van informatie. Soms zie je leuke dingen langs komen, soms spreuken... 

en bij deze spreuk moest ik meteen aan dit liedje denken. Vond het wel een mooie afsluiter! Misschien dat ik nu ik weer "aan de wandel" ben (ja, ja, winterspek moet weer weg!) dit lied wel eens mee loop te "kwelen". Heb een nieuwe phone, met mogelijkheid van oortjes en muziek! Dus nee....ben niet helemaal.......