dinsdag 28 februari 2012

De creatie van een tweedehands generatie!



Mijn dochter(s) kijken regelmatig op marktplaats. Mensen die hun “luxe”goederen, zoals Blond serviesgoed, of musical kaartjes kwijt willen voor een zacht prijsje zijn hun favorieten.
Jammer voor ze Pinkpop kaartjes horen daar niet bij.

Kringloopcentrum Bis Bis, leuk om eens te grasduinen, op zoek naar apart glas, in de vorm van een appel en een ei. Kosten, € 0,50 of  € 1. In Brunssum vonden we laatst een populair 3 delig medisch boekwerk. Kosten? € 3. Zag er nog grandioos goed uit. En in Heerlen, daar kom je schitterende hele oude meubels tegen. Degelijk vakwerk, wat ze nu niet meer maken.

Toen mijn oudste dochter op kamers ging vonden  we hier in roermond ook zo’n degelijk stuk vakmanschap. Tafel met 4 stoelen ergens uit 1925  te zien aan de stijl. Loeizwaar, maar mooi! Schitterend bij haar Ikea spullen en Maxwell wasmachine!

Want wasmachine’s, ja die vind je wel bij de kringloopwinkel en ook stofzuigers. En natuurlijk computers. Maar al die dingen moet je onderhand aan duwen. 



Je weet wel net als die auto’s uit 1900. Die je met een slinger aan moest zwengelen.








En ja kleding, natuurlijk vind je bij de kringloopwinkel kleding. Of bij het Vincentiushuis. Of bij het Moedercentrum. Laatst vond ik er nog een paar Dr. Martens schoenen, zilvergrijzig wit. In excellente staat! Gekocht à raison van €1. Koopje!

Beeeeldig! (zou Tante Lien zeggen).


Natuurlijk vind je wanneer je goed zoekt best nog wel mooie en goede spullen, maar………. Steeds minder! Kleding…… steeds meer van een aantal modes her. Komt echt wel weer “in de mode”, kijk maar naar de flapperdresses  uit de roaring twenties. Zijn nu weer helemaal “in” aan het worden.

Ik schrijf dit natuurlijk niet voor niets. Het armoede beleid in onze gemeente, het landelijk bepaald armoedebeleid,  ligt hier aan ten grondslag. Je houd je hart vast voor de gevolgen van het beleid van politici van een bepaalde kleur.

Bezuinigen is het credo. Maar in een tijd van economische recessie heeft dit, gezien de behaalde resultaten uit het verleden, vaak wel een averechtse werking. Want waar bezuinigt men op? Op de hoge salarissen? Op de bonussen? Nee, men bezuinigt op mensen die toch al niet veel hebben.

Loondispensatie, werken naar vermogen, huishoudtoets, verplicht vrijwilligers werk (= volgens de wet nog altijd dwangarbeid) voor een bonusje, dat is er voor mensen met een uitkering

Het grote geld is er voor het faciliteren van ondernemers.

Waar blijft het investeren in mensen? Mensen die een goede opleiding hebben hebben misschien een klein kruiwagentje nodig?  Niet iedereen komt uit de “gegoede burgerij”  Niet iedereen heeft een zodanig uiterlijk dat men voor hem/haar in de rij staat.

Iemand, die dankzij een “rijke dronken stinkerd” door het leven moet gaan met één been. Ondanks dat ongeluk zijn WO opleiding afgemaakt heeft.

Zo iemand verdient meer dan het sociale minimum.  

Jammer dan hij heeft niet de “good Looks” die nodig zijn! Hij is niet “sexy” (Oh nee?)en jammer dan, hij heeft geen kruiwagen om toch aan de bak te komen in een baan die bij zijn capaciteiten past.

Volgens de huidige regering:
  • Zijn schuld, had hij maar opzij moeten gaan voor die zuiplap met zijn vorstelijk salaris.
  • Zijn schuld wanneer hij geen werk kan vinden.
  • Zijn schuld wanneer hij naar het Kringloopcentrum moet gaan voor kleding
  • Zijn schuld wanneer hij naar die banken moet gaan die wij in Nederland niet willen:

De Voedselbank en de Kledingbank!

Het wordt tijd dat wij eens gaan “omdenken”. Niet alleen investeren in de grote economie, maar in de kleine economie, de bakker, de slager.

Misschien moeten we wel eens gaan denken aan micro kredieten voor de vrouwelijke ondernemers?

Misschien moeten wij toch eens wat vaker kijken naar het verleden? De kruik gaat net zo lang te water tot hij barst, of vrij vertaald:
De mensen die nu het hardst gepakt worden, kunnen zich niet goed verweren, maar eens……. Eens is ook hun geduld op. En dan?

Ons land behoort volgens de statistieken nog altijd tot de top 10 van de rijkste landen. Moeten wij ons niet eens afvragen wat voor armoedebeleid wij willen? Dat van de 21e eeuw, of dat van 1900.
  • Tijd waarin mensen voor een aalmoesje werk mochten verrichten voor de rijken (betaald vrijwilligerswerk)
  • Tijd waarin de gegoede burgers hun afdankertjes gaven aan de armen
  • Tijd waarin mensen die geen geld hadden in het Armenhuis opgenomen werden. 
  • Tijd van Herman Heijermans toneelstuk Op hoop van Zegen, waarin Kniertje zegt:

                           De vis wordt duur betaald?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten